Եկաւ գարուն բացուաւ սարերի վարդը
Ա՛խ, նազլու ջան, ով սպաննեց քո մարդը։
Եկաւ գարուն կթինք ոչխարի կաթը
Ա՛խ, նազլու ջան, էս ինչ սեւ էր քո բաղդը։
Արեւն թափուաւ մահու ճաղի թեւերուն
Ա՜խ, նազլու ջան, մնացել գիշերուն։
Վա՜յ, վայ, վայ, վայ շատացել են դարդերս
Ա՛խ նազլու ջան, եդէմ մնային բալէքդ։
Աղբյուրներ: Ընդարձակ գրպանի երգարան (Հրատարակութիւն Պէրպէրեան գրատան - Բոստոն 1919)