Ունևոր ազգակից, քու սրտիդ նման,
Աղքատի սրտում էլ առյուծ կա պառկած.
Ի՞նչ արած, որ դու կազմում ես ճոխ սեղան,
Աղքատը ման կուգա տկլոր ու սոված։
Բախտն ու հանգամանքը քեզ շատ են օգնել,
Գանձիդ համա՛ր պատիվ կուտան առավել.
Աղքատն էլ քեզ նման մորից է ծնվել,
Երկուսիդ էլ մա՛րդ է ստեղծել աստված։
Դու իզուր ես փքվում, հարուստ բարեկամ,
Մի բան չկա հավերժ, կայուն, անթառամ,
Աշխարհ է, աղքատը կըդառնա փարթամ.
Դու կաղքատանաս, ունեցիր կասկած։
Շատերն են ունեցել փողի մեծ գումար,
Կորցրել են, մնացել են ապիկար,
Քու հարստությունդ չի տևիլ երկար,
Դու չես համեստ, բարի, երկյուղած։
1904
Աղբյուրներ: http://www.armenianhouse.org/jivani/qnar/; Ջիվանու քնարը (Հայպետհրատ 1959)