Երիտասարդ տեսքիդ ու դեմքիդ մատաղ
Ո՛վ իմ սովետական, սիրուն Հայաստան,
Էս չորս տասնյակ տարի ապրելով խաղաղ,
Դառել ես աննման, սիրուն Հայաստան,
Օրեցօր բարձրացող հասակիդ ղուրբան։
Գովական ես, որպես իմը չեմ գովե,
Դաշտերդ առատ բերքով լցվել է, ծով է,
Քո կենսատու ջուրն էլ որքան համով է,
Անուշ, անմահական, սիրուն Հայաստան,
Օրեցօր բարձրացող հասակիդ ղուրբան։
Ջրմուղներ ու գետեր, մեր ժամանակի,
Նոր - նոր գործարաններ ամեն տեսակի,
Քո պատկերն օրեցօր կբացվի, կծաղկի,
Բույրով եդեմական, սիրուն Հայաստան,
Օրեցօր բարձրացող հասակիդ ղուրբան։
Հավասու կյանք ու հույս, Երևան քաղաք,
Բայց քեզ ինչպե՞ս գովեմ, հայ ազգի հոգյակ,
Համայն աստղերի մեջ մի հատ ես, լուսնյակ,
Պանծալի Երևան, սիրուն Հայաստան,
Օրեցօր բարձրացող հասակիդ ղուրբան։