Մարդուց ագահ ու չար կենդանի չկա,
Բոլոր կենդանյաց մեջ եզական է նա.
Կըլափե ամեն բան, կուտե անխնա,
Անկուշտ պահանջը մեծ օվկիան է նա։
Կընեղե ընկերին իրենից տկար,
Բանավոր տզրուկ է, կընճիթը երկար.
Միայն կըմտածե յուր օգտի համար,
Կլանող, շարժական գերեզման է նա։
Դու կըտեսնես պարկեշտ վերարկուի տակ
Կեղծ բարեպաշտ, դիմակավոր ավազակ.
Խիղճը կըբթանա կռվի ժամանակ,
Ահռելի ժանտաժուտ, մարդ-գազան է նա։
Ջիվան, մարդը պատվի ինչո՞վ արժան է,
Երբ որ համեստության շապիկը հանե.
Չորքոտանուց ստոր նա բաներ կանե,
Ափսոս հոգի ունի, բնական է նա։
1899
Աղբյուրներ: http://www.armenianhouse.org/jivani/qnar/; Ջիվանու քնարը (Հայպետհրատ 1959)