Մինչդեռ հուսով խայտա բնություն,
Ետ դառնաշունչ ձըմերայնվույն 
Եվ ի գավառն իմ հայրենի 
Գեղածիծաղ դաոնա գարուն 
Մինչ բույր ի բույր փըթթին ծաղկունք 
Եվ ճռվողեն նորեկ ծիծռունք, 
Ի քեզ ես դարձ առնեմ յայնժամ,
Ո՜վ ցանկալիդ իմ Հայաստան։

Ոչ Հելվետյան ինձ դաշտավայրք 
Եվ կամ զըվարթ մարգագետինք,
Ոչ քան ըգքեգ չըքնաղագեղ 
Իտալական պայծառ երկինք,
Հեռի ի քեն պանդուխտ գոլով, 
Քոյովըդ հար տապիմ անձկով. 
Ի խանձարուրդ իմոց կենաց, 
Ով Հայաստան, առնեմ ես դարձ։

Գայցեն ավուրք ուր մանկության 
Անկցի տիոցս իմ գեղ դալար 
Եվ յինեն խույս տացեն վայելք 
Կենաց՝ թեթև ի գարշապար, 
Ուր հեգ Մուսայս մատն ի յերեր
Մոռանայցե երգել ըզսեր.
Ըզնինջ ի ծոցդ առնում յայնժամ,
Ո՜վ ցանկալիդ իմ Հայաստան։

Վերջնական ստուգման ենթարկված չէ։