Ո՞ւմ ես խաբում, կեղծ քարոզիչ,
Ինչո՞ւ ես այլոց նախատում.
Այլոց լինում ես համոզիչ,
Քու խոսքիդ դու չես հավատում։
Սուտ զրույցներ հորինելդ,
Խարդախ կերպով բան շինելդ,
Խաբեբա ու կեղծ լինելդ
Բռնած գործերդ են հաստատում։
Երբ դու քեզի կըվնասես,
Այլոց համար պատուհաս ես.
Էլ ուրիշից ի՞նչ կսպասես,
Ինքդ քեզ չես գնահատում։
Ունիս ճարտար լեզու, բերան,
Խոսում ես կոկի՛կ բավական,
Ի՛նքդ գտիր ցավիդ դարման,
Օտարը ցավ չի փարատում։
Ջիվան, ընթացքդ վատ է,
Մտածիր, քեզ ու քեզ դատե,
Մեկը քե՛զ պետք է խրատե
Դուն ես ուրիշին խրատում։
1895
Աղբյուրներ: http://www.armenianhouse.org/jivani/qnar/; Ջիվանու քնարը (Հայպետհրատ 1959)