փակել փակել

Իմ Երևան

Խոսք: Հովհաննես Ղուկասյան
Երաժշտություն: Կոնստանտին Օրբելյան
Քո երկինքը ծով Է կապուտակ,
Դու կանաչ ես ու ծաղկուն,
Ինձ ժպտում են արևաթագ
Քո շենքերը վարդագույն։
Քո գրկումն Է վարդը իմ բացվել,
Ա՜խ, քեզնից լավ վայր չկա,
Քո գրկումն եմ սիրտս բացել
Ու սիրել մի աղջկա։

	— Սիրտս քեզ Է երգում,
	Դու սերն ես իմ անմար,
	Սիրտս քե՛զ Է երգում
	Եվ երգում Է միայն քեզ համար։
	Մեր անուշ Հայաստանում,
	Մեր քնքուշ բուրաստանում
	Դու ժպտում ես, Երևա՛ն.
	Սեր անուշ Հայաստանում,
	Սեր քնքուշ բուրաստանում
	Իմ սրտումն ես, Երևա՛ն։

Քո երգերը քաղցր են և անուշ.
Ա՜խ, քեզնից լավ վայր չկա,
Քո ցերեկն Է արևալույս,
Քո գիշերը՝ պարզկա։
Եվ քո սերն Է ինձ վառ կյանք տալիս,
Եվ գրկում լուռ գիշերվա
Քո լույսերն են երջանկալի
Ինձ ժպտում, իմ Երևա՛ն։

	— Սիրտս քեզ Է երգում,
	Դու սերն ես իմ անմար,
	Սիրտս քե՛զ Է երգում
	Եվ երգում Է միայն քեզ համար։
	Մեր անուշ Հայաստանում,
	Մեր քնքուշ բուրաստանում
	Դու ժպտում ես, Երևա՛ն.
	Սեր անուշ Հայաստանում,
	Սեր քնքուշ բուրաստանում
	Իմ սրտումն ես, Երևա՛ն։
Աղբյուրներ: Երգարան (Շարա Տալյան, Վաղինակ Չաքմիշյան - Երևան 1966)