Հայաստանը

Խոսք: Ջիվանի (Սերովբե (Սերոբ) Ստեփանի Բենկոյան (Լևոնյան))

Երաժշտություն: Ջիվանի (Սերովբե (Սերոբ) Ստեփանի Բենկոյան (Լևոնյան)); Վաղարշակ Լալայան

Սևեր հագած նստել կուլա,
Տրտում, տխուր Հայաստանը,
Ասացեք ինչո՞ւ պետք կուգա
Հայից թափուր Հայաստանը։

Բնիկ մայր երկիրը հայոց
Ափսոս եղել է դիվանոց,
Դարձել է սիրուհի այլոց,
Սիրուն, մաքուր Հայաստանը։

Նրան մոռացել է աստված,
Վերևից քեզ չի նայում ցած,
Սրտի վրա ունի ցցված
Երկսայրի սուր Հայաստանը։

Նման է ջախջախված նավի,
Ենթարկվել է սաստիկ ցավի,
Փոխվել է կուչուրված հավի,
Ոսկեփետուր Հայաստանը։

Կարմիր բորենին բռնակալ
Ցանկանում ճանապարհ տալ
Որդիքը չես կարող գնալ,
Կանչում է զուր Հայաստանը։

Երկերեսանի Անգլիան
Վարվեց Պիղատոսի նման,
Չլսեց, սպասեց այնքան
Մեկ բարի լուր Հայաստանը։

Ջիվանի, ժայթքում է կրակ,
Երկրից դրախտի տեսակ,
Դարձել է ավար ավերակ
Ծայրե ի ծայր Հայաստանը:

1907

Աղբյուրներ: http://www.armenianhouse.org/jivani/qnar/; Ջիվանու քնարը (Հայպետհրատ 1959)

Ամենևին նպատակ չունենալով համեմատվել, իմ կողմից գրեթե կուռքի պես պաշտվող, Ջիվանուն և երկար փնտրտուքներից հետո չգտնելով Ջիվանու կողմից գրված երաժշտությունը, համարձակվել եմ 1988 թ․ ինքս գրել երաժշտության այս բառերի հիման վրա։
Վաղարշակ Լալայան