Դու անիրավ հուրի-փերի,
Քո աշուղին ի՞նչ արեցիր։
Մեջքս արիր կոր ու կեռման,
Բոյս անգամ թալանեցիր։
Երդում արիր, խոսք տվեցիր,
Ձեռք քաշեցիր, բեզարեցիր,
Մի հասարակ ծառ կարծեցիր
Եվ ճյուղերս կտրատեցիր։
Թե թիկունքս եղավ նաշար,
Էլ ու՞մ ասեմ ջան ու հաջան,
էս ինչ արիր դու դավաճան,
Սիրտ-ջիգյարս դու դաղեցիր։
Մաթինն եմ, ում պատմեմ դարդս,
Կորավ խինդս, կորավ զարդս,
Թառամեց վառ սիրո վարդս,
Բաղ ու բախչաս կողոպտեցիր։