Աղջի՛, կարմիր լալան բացել է թերթը,
Արի ելնենք էրթանք Սուլդայի բերդը,
Էն ծակ քարի տակով սրտանց անցկենանք,
Ազնիվ խսոսք տանք իրար ու սիրով մնանք։
Ասա՛, ինչ ենք անում տերտեր կամ վկա,
Երբ որ մեզնից բարձր բնությունը կա,
Մենք թող սիրենք իրար ու սիրով մնանք,
Մեր սիրո գաղտնիքը հոգով իմանանք։
Հայրդ հակառակ է՝ կտանեմ քեզ սար,
Մեզ պաշտպան դուրս կգա աշխարհը արար,
Տառապանք էլ եթե կրենք միասին,
Վատ խոսք դու չես լսի մեր սիրո մասին։
Քո Թիֆիլին չունի կրթություն, ուսում,
Բայց սազի տեր մարդը դուզ խոսք է ասում,
Արի՛, արի՛, ի՞նչ ես մենակ ման գալիս,
Ուր գնանք, աշուղին հարգանք են տալիս։