Գետակի վրա
Թեքվել է ուռին
Ու նայում է լուռ
Վազող ջրերին։

Երազ աշխարհում
Ամեն բան հավետ
Գալիս է, գնում
Ու ցնդում անհետ։

Եվ գլուխը կախ՝
Նա լաց է լինում,
Ջրերը ուրախ
Գալիս են, գնում...

Հին տարիների
Նուշ հեքիաթներից
Պատմում էր ուռին
Այն վառ հուշերից։

Անցած-գնացած
Գարուն օրերին
Մրմունջ էր կարդում
Ծերացած ուռին։

Ու լուռ արտասվում,
Տխուր հեկեկում,
Ջրերը ուրախ
Գալիս են, գնում...