Սև հորից, սև մորից ծնվել ես հաստատ,
Սիրտդ սև է, բախտդ սև է, գույնդ սև.
Վիշապազուն ես ծագումիդ հարազատ,
Փոփոխվելով ստացել ես հայի ձև։
Քու լեզուդ հայի է, սիրտդ օտարի,
Միամիտները քեզ կարծում են բարի.
Ինքդ գայլ ես, մորթիդ նման ոչխարի,
Քեզ չըճանաչողը կույր է, կամ թե խև։
Դու մինչև երբ մեր փարախի մեջ մնաս,
Մեր հոտը պառակտես, հասցնես վնաս,
Գայլի հետ կխնդաս, հովվի հետ կուլաս,
Գիշատիչ թռչուն ես խոսուն առանց թև։
Արամազդի սիրելին ես առաջին,
Պատիվդ կավելանա կրկին ու կրկին,
Քեզ չըդիպավ դաժան մահի գերանդին,
Մեր բախտից ունեցար շատ երկար արև։
Սև ես, էլ կըսևանաս դու դատաստանին,
Հոգիդ պիտի սատանաները տանին,
Ոչ խոսք, որ քու մասին ասաց Ջիվանին,
Սխալ չկա դու այնպես ես արդարև։
1885
Աղբյուրներ: http://www.armenianhouse.org/jivani/qnar/; Ջիվանու քնարը (Հայպետհրատ 1959)