Ով անզգա, անխիղճ, կեղտոտ իմաստակ,
Մինչ երբ վիրավորես անմեղ սրտերը,
Ով Նեռի կարապետ, հոգվո ավազակ,
Ինչու կպղտորես շքեղ սրտերը։

Հողմերից հալածված ամպերի նման
Թափառիս անդադար միշտ աստանդական,
Դարձյալ քեզի դու կանվանես գիտնական,
Միթե կհամոզվին ուժեղ սրտերը։

Ջիվան, թափիր աչքիդ մարգարիտները,
Աստված կուզե հոգվո ճշմարիտները,
Կպահե անվնաս միամիտները,
Չի թողներ անբժիշկ, անդեղ սրտերը։

1876—77

* Թուրքական պոեզիայում բանաստեղծական տան տեսակ։