Վեր կա՛ց, թշուառ վշտի զաւակ,
Վանէ՛ թախիծ անյուսութեան,
Շուտ կը հասնի քեզ երկնարար
Ձեռքն հայկական, սուրբ միութեան։
Սովն էր տիրած խեղճ հայորդւոյն տընակը,
Հէքն էր թաղուած սեւ մըտածմանց յատակը
Հացի վերջին պատառն հատած էր արդէն,
Եւ յուսահատ՝ դիմումներէն դէս ու դէն
Հէքն էր թաղուած սեւ մըտածմանց յատակը։
Վեր կա՛ց, թշուառ վշտի զաւակ,
Վանէ՛ թախիծ անյուսութեան,
Շուտ կը հասնի քեզ երկնարար
Ձեռքն հայկական, սուրբ միութեան։
Աղբյուրներ: Ընդարձակ գրպանի երգարան (Հրատարակութիւն Պէրպէրեան գրատան - Բոստոն 1919)