Սարի ճամփով ալ ու ալվան,
Յայլավորը շարվե - շարան,
Շտապում են պար բռնելու
Ծաղկած լանջին բարձր լեռան։
Պար եկող, քո պարին մեռնեմ,
Քո սիրած զով սարին մեռնեմ,
Կաթնաղբյուրի ճերմակ ջրով
Հովացած ջիգյարին մեռնեմ։
Հագել են ալ գարնան տարազ,
Բարձրանում են վեր նազենազ
Իրիկնադեմ երգ ասելով,
Տուն կդառնան խիստ վազեվազ,
Շտապով ընթացող յարս,
Երեսին քրտնի ցող յարս,
Գիշերվա լուսինն չիմանա
Արով գնացող յարս։
Յայլավորը թեթև կգա,
Իմ յարը հևիհև կգա,
Հայաստանի սեգ սարերեն
Կաթը ձեռքին ներքև կգա։
Տուն արի, թառլանիդ ղուրբան,
Հավասին ջեյրանիդ ղուրբան,
Յարի համար սեր է քաշել,
Սարի կթվոր, ջանիդ ղուրբան։