Ես սարեն կուգայի,
Դուն դուռը բացիր,
Զեռդ ծոցդ տարար,
Ա՜խ, արիր, լացիր։
Վա՛յ, վա՛յ, վա՛յ, վառվում եմ,
Վա՛յ, վա՛յ, վա՛յ, հալվում եմ,
Հալվում, վառվում եմ։
Ես մի պինդ պաղ էի,
Դու մրմուռ լացիր,
Քո հրեղեն արցունքով
Ինձի հալեցիր։
Ես մի չոր ծառ էի,
Դու՝ գարնան արև,
Քո սիրով ծաղկեցավ
Իմ ճյուղն ու տերն։
Թե ինձ չէիր առնի,
Ինչո՞ւ սիրեցիր,
Մի բուռ կրակ եղար,
Սիրտս էրեցիր։