Իղրար ու ամագ չունեցող եարի ձեռնէ՛մէն դադ կ’օնիմ․
Բըլբուլին վարդէմէն զըրգող խարի ձեռնէ՛մէն դադ կ’օնիմ․
Մարդուս էյթիբար չըմընաց, դա՛րի ձեռնէ՛մէն դադ կ’օնիմ․
Դիփ խառնակիչ ու աւիրող չարի ձէռնէ՛մէն դադ կ’օնիմ։
Էլ հոգէվախ կըրօնաւուր, մարդասէր իշխան չըմընաց,
Զօրըն անզօրին կերիլ է, մարդկանց վըրայ ջա՛ն չըմընաց,
Էս զամանի գօզալնիրուն ախրաթ ու իմա՛ն չըմընաց,
Քա՜նի կանչիմ դադ ու փիրյադ, զարի ձեռնէ՛մէն դադ կ’օնիմ։
․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․
Փիքըր ու խիալըս հարգահ աշխարհքի ցաւի մասին է,
Խիղճի, նաչարի, տընանգի, բարու ու լաւի մասին է,
Սայաթ-Նովու խօսքըն իրա՛ւ ու անիրաւի մասին է,
Եօխսուլին զըրգող, բէինսափ վարի ձէռնէ՛մէն դադ կ’օնիմ։