Դու առյուծ չես եղել, կատու ես եղել,
Մկների՛ սիրահար, քեզ էլ իմացանք.
Զուր տեղը ուժեղի պատիվ են տվել,
Տկարներուց տկար, քեզ էլ իմացանք։

Ծովի ալիքները քցել են լավ տեղ,
Շրջանն է դարձրել քու գույնդ շքեղ,
Դու չես կարող լինել ադամանդի ցեղ,
Կոկվա՛ծ ավազաքար, քեզ էլ իմացանք։

Դիմակդ վեր առան, երեսդ բացին,
Գիտունները ինչ լինելդ զգացին.
Գրվածքներդ քրքրեցին, կարդացին,
Խե՜ղճ միամիտ տխմար, քեզ էլ իմացանք։

Կաթիդ, բրդիդ համար տալիս են պատիվ,
Քաղցր միսդ վաճառում են անհաշիվ,
Դուն ապրում ես հովվի, գամբռի շնորհիվ,
Խղճո՛ւկ վախկոտ ոչխար, քեզ էլ իմացանք։

Հարստության կողմից հռչակվել ես ծով,
Միլիոններու տեր, փարթամ ապահով.
Կեղծ վարկդ եղել է ուրիշի հաշվով,
Խաբեբա բարեբար, քեզ էլ իմացանք։

Հագել ես հանդերձյալ աշխարհի հալավ,
Ստացել ես մարգարեի մեծ համբավ,
Մեղքի մեծը քու տակիցը դուրս եկավ,
Կարծըված սուրբ արդար, քեզ էլ իմացանք:

Քու նավաստիներդ առել են երես,
Չեն լսում խոսքերդ, անում են անտես,
Սուրբ ես, շատ բարի ես, բայց կարգապահ չես,
Ծերունի նավավար, քեզ էլ իմացանք:

Ջիվան, ստացել ես բավական հռչակ,
Մտքերդ տհաս են, խոսքերդ շատ խակ
Անուսում, գռեհիկ, գյուղացու զավակ,
Անշնորհք ապիկար, քեզ էլ իմացանք։