Քաղցրալեզու գեղեցկուհուն տեսնելիս՝
Դարդ ու ցավը մարդու սրտից վազ չի գա,
Ամեն անգամ վարդի կողքով անցնելիս,
Ինչպես լինի, սիրտդ տեղից ժաժ կգա։
Ինչպես որսամ սեգ սարերի մարալին,
Տեսնելուն պես սիրտս կլինի յարալի,
Զօր ու գիշեր կանչում եմ, թե յար արի,
Միայն նա է ինձ փրկողը, ճար չկա։
Երեսն արև, սև հոնքերը աչքերին,
Կուրծքը դրախտ, բոյը թելլի, մի փերի,
Նա իմ տերն է, ես էլ նրա լոկ գերին,
Նրա ձեռքից ազատվելու ճար չկա։
Սև, սև աչքեր, կամար հոնքեր աղեղված,
Հոգիս հանել, սիրտս թողել միշտ դաղված,
Մաթինն եմ ես կրակներով խորովված,
Լավ է այրվեմ կայծակովն այն աղջկա։