Այդ ի՞նչուց է, դու հարուստ ես, ես աղքատ,
Երկուսս էլ մեկ տեսակ մարդ ենք, դրացի,
Տեսնում եմ ինձանից դու խելք չունիս շատ,
Բռնանում ես, ինձ տալիս ես աքացի։
Ցանցեր պատրաստելու դերձան ես մանել,
Թռչունի պես կուզես մեզ բնից հանել.
Դու մեր մեջը ատելություն մի ցանել,
Մենք վաղուց եղբայր ենք հայ ու վրացի։
Հացս կդարձնես արյուն ու թարախ,
Թույլ չես տա որ ապրեմ իբրև մարդ անկախ,
Տարբերությունն այս է՝ ես պարզ, դու խարդախ.
Դու եվրոպացի ես, ես՝ ասիացի։
Ջիվանին զրո է քեզ մոտ գլխովին,
Մարդու տեղ չես դնիլ ինձ բոլորովին,
Մի կտրեր պտուկը կաթնատու կովին,
Գյուղն է քեզ կյանք տալիս, ով քաղաքացի։
1905
Աղբյուրներ: http://www.armenianhouse.org/jivani/qnar/; Ջիվանու քնարը (Հայպետհրատ 1959)