Արջն անտառից խռով է,
Անտառի համար ոչինչ,
Ողջ աշխարհը փնովի,
Ցանցառի համար ոչինչ։
Խելացին լավ կմնա,
Բայց հիմարին չափ չկա,
Էշը անպայտ ման կուգա,
Պայտարի համար ոչինչ։
Այնպես մարդ կա, ասածը,
Չի հասկանում խոսածը,
Վատ օր տեսած - լսածը
Թշվառի համար ոչինչ։
Մարդիկ կան, որ գիրանան,
Կըցնդին եզի նման,
Իրանց գլխին հող կուտան,
Խելառի համար ոչինչ։
Աղբյուրներ: http://www.armenianhouse.org/jivani/qnar/; Ջիվանու քնարը (Հայպետհրատ 1959)