Ես իմ սիրուհու պարտեզը մտա,
Կարոտած սրտով սիրուհուս գտա,
Նա ինձ վարդ տվեց, ես նրան՝ շուշան,
Ասավ՝ մի մնա մենակ փերուշան։
Սիրտս ծարավ է, սիրածս` աղբյուր,
Ծարաված սիրտը միշտ փնտրում է ջուր,
Կյանքում էլ ինչ սեր, թե չկա համբույր,
Սերն անմարելի ատրուշան է, հուր։
Աշուղ Թիֆիլին իր սազին գերի,
Չի գտնում վերջը սիրո երգերի,
Թե կյանքում խնդա ու բախտը բերի,
Սերն սպեղանի կլինի վերքերի։