Խենթ ոչխարները
Խոսք: Ջիվանի (Սերովբե (Սերոբ) Ստեփանի Բենկոյան (Լևոնյան))
Երաժշտություն: Ջիվանի (Սերովբե (Սերոբ) Ստեփանի Բենկոյան (Լևոնյան))
Մըրի միջից ելան, մրջուրը մտան—
Երջանկության հասան խենթ ոչխարները.
Բորենուց փախչելով, գայլի ճանկն ընկան —
Տեր ու պաշտպան գտան խենթ ոչխարները։
Տեղերը մնացին այծերը խիզախ,
Պոզերը սրեցին, կռվեցին անվախ.
Թողին գոմ ու արոտ և սիրուն փարախ,
Խրտնեցան ու փախան խենթ ոչխարները։
Իրանց տեղը կեմով էին կապկապած,
Այլ տեղ պողպատ շղթա վզերը անցած.
Խորովածի համար հարմար արարած,
Կաթ ու բուրդ էլ կուտան խենթ ոչխարները։
Իրանց հին հովիվը իրանցից խելառ,
Կոտորեց չափազանց մատաղահաս գառ
Այդ հարվածը եղավ նրանց բուն պատճառ,
Որ տարագիր եղան խենթ ոչխարները։
Հզոր հովվի հոտի հետը միացան,
Փրկըվելու էլ հույս չկա հավիտյան.
Իրանք իրանց պատրաստեցին գերեզման,
Հազիվ հանգստացան խենթ ոչխարներր։
1902
Աղբյուրներ: http://www.armenianhouse.org/jivani/qnar/; Ջիվանու քնարը (Հայպետհրատ 1959)