Տգեղ ագռավ, նոր փետուրներ գտնելով
Իզուր մի աշխատիր, սոխակ չես դառնալ:
Իբր թռչնակ, երամի մեջ մտնելով
Չես փոփոխվիլ, նույնն ես, տատրակ չես դառնալ:
Հանդերձը խելք չի տար, դարձյալ դու խև ես,
Ձայնդ տաղտկալի է, կերպով տձև ես,
Նրա ոտքերն է սև, դու ամբո՛ղջ սև ես,
Սիրամարգին անգամ մշակ չես դառնալ:
Թե ուզում ես հագիր լուսեղեն հալավ,
Ձայնդ քեզ մատնելով, ասում են ագռավ,
Կաղ ի կաղ քայլերով չես լինիր կաքավ,
Քեզ կըծաղրեն, լավ օրինակ չես դառնալ:
Դու ձմռան խոսնակ ես, հագիր տաք մուշտակ,
Խռպոտ ձայնով բարձրացուր աղաղակ.
Հոգիդ խարդախ, արդարության հակառակ,
Դևի սեռ ես, դու հրեշտակ չես դառնալ:
Ջիվանուս հետ կասեն թռչուններն համայն,
Սոխակի շնորհի՛վ ապրում ես միայն,
Ոչ նվագել ունիս և ոչ քաղցր ձայն.
Մեռնիս, տրաքիս, որ երգակ չես դառնալ:
1884
Աղբյուրներ: http://www.armenianhouse.org/jivani/qnar/; Ջիվանու քնարը (Հայպետհրատ 1959)