Ով որ քաջ է ի՞նչ կ'սպասէ,
Արդէն ժամանակն է թո՛ղ գայ,
Մահ-պատերազմի օրհաս է,
Ո՛վ որ անվախ, քաջ է, թո՛ղ գայ։
Կամ կռուելով մեռնինք անցնինք,
Կամ զէնքով փրկութիւն ստանանք,
Կռուելով փրկենք Հայրենիք,
Ազնիւ մտածողը թո՛ղ գայ։
Մերթ Սասնոյ մէջ, մերթ ի Սիփան
Կռիւ անենք միշտ անխափան,
Կռուելով փրկենք Հայրենիք․
Այս յոյս ունեցողը թո՛ղ գայ։
Այս հինգ դար է մեզ կ'սպաննեն,
Բռնի՝ կրօնքէն մեզ կը հանեն,
Մեր կին, աղջիկներ կը տանեն,
Պատիւ ունեցողը թող գայ։
Քարէ հոգի, երկաթէ մարդ
Հալածէ թո՛ղ վատը նամարտ․
Քարի կուշտը անվախ չոքող՝
Անսխալ խփողը թո՛ղ գայ։
Վերջապէս մենք ունինք կռիւ,
Զէնքով պիտի մաքրենք հաշիւ,
Մեր հայրենեաց փառքն ու պատիւ
Սերոբ փաշան սիրողը թո՛ղ գայ։
Աղբյուրներ: Ընդարձակ գրպանի երգարան (Հրատարակութիւն Պէրպէրեան գրատան - Բոստոն 1919)