Կակաչի պես գույնդ կարմիր՝
Սիրտդ սև է նախանձոտ սիրտ.
Դրսից երևում ես ընտիր,
Հոգիդ դև է, նախանձոտ սիրտ:
Ներքուստ տգեղ, մութ, խավար ես,
Արտաքուստ քեզ կզարդարես,
Ցեխը կրով կըշպարես,
Դա էլ ձև է, նախանձոտ սիրտ։
Զարդարուն, ծեփած գերեզման,
Գիտե՛մ մեջըդ թե ինչեր կան,
Այժմ տեսնում եմ ամեն բան.
Լույս, արև է, նախանձոտ սիրտ:
Բերանդ մեղրի պուտուկ է,
Լեզուդ թունավոր մամուկ է,
Քեզ չիմացողը մանուկ է.
Կամ թե խև է, նախանձոտ սիրտ։
Ջիվանը գիտե դու գեշ բոր ես,
Խորամանկ ու նենգավոր ես,
Դու նրանից թունավոր ես,
Օձն անթև է, նախանձոտ սիրտ։
1898
Աղբյուրներ: http://www.armenianhouse.org/jivani/qnar/; Ջիվանու քնարը (Հայպետհրատ 1959)