Ո՛վ, Ջավախքի սիրուն աղջիկ,
Սեգ Աբուլի լանջի ծաղիկ,
Ես էն ծաղկանց միջի գառն եմ,
Ինչու համար քեզի դառն եմ,
Ջավախեցի, ջանիդ մեռնեմ։
Սարին աշել, բոյ ես քաշել,
Չինար բոյովդ կյանքս ես մաշել,
Ես էլ էն քո երկրի ծառն եմ,
Ինչու՞ համար քեզի դառն եմ,
Ջավախեցի, ջանիդ մեռնեմ։
Սարեն կուգաս վարդի թերով,
Սիրտդ լիքն է յարիդ սիրով,
Սերս սրտիդ սերին խառնեմ,
Ինչու՞ համար քեզի դառն եմ,
Ջավախեցի, ջանիդ մեռնեմ։
Դու Հավասու կյանքի արև,
Նեղացել ես, չես տա բարև,
Արի՛, արի՛, սիրտդ առնեմ,
Ինչու՞ համար քեզի դառն եմ,
Ջավախեցի, ջանիդ մեռնեմ։