Թագավորի ցեղ ես, ով սիրուհի՛,
Թագուհի լինելը քեզ լավ կսազի,
Ձայնդ քաղցր, կաթ է հոսում շուրթիցդ,
Ասա, թե ես ինչպե՞ս դիմանամ քո նազին։
Առանց թաղի թագուհի ես անթերի,
Գրավել ես, կործանել ես շատերին,
Դեռ չբացված կոկոն վարդ ես, ով փերի՛,
Հեյրան եղա բարակ մեջքիդ, ծամերիդ։
Զար ռեհան, նարգիզ ու կարմիր լալա ես,
Ծոցդ մի դրախտ է, դու լուսնի փայլ ես,
Սուխանու համար էլ սոսկալի ցավ ես,
Խնայիր գուսանիդ, ապրում եմ հազիվ։