Անդադար վատ-վատ լուրեր հնարում է զրպարտիչը,
Մշտական շատցնելով տարածում է լսած քիչը,
Լավ բանի համար ամենևին չի շարժիլ տեղիցը,
Երբ լսեց մի վատություն, ձեռք կառնե աղտոտ գրիչը։

Քանի որ օգուտ չունինք, վնասներուն ի՞նչ ենք տալիք,
Վերցնե թող մեր միջից այդպեսները տեր փրկիչը,
Ժողովուրդը քաջ գիտե լավն ու վատը, չարն ու բարին,
Հուդայի դասն է դասում նա նենգավոր գեշ մատնիչը։

Ծառի պես մեր որդերը մեր միջից են, ո՞ւմ ինչ ասենք,
Մեր տանից է դուրս եկել մեր կյանքի ցեցը-կերիչը,
Այդպիսյաց խրատ տալը քահանայից պարտքն է հատուկ,
Ի՞նչ կարող է բան շինել Ջիվանու պես խեղճ երգիչը։