Շող Է տալիս լուսաբացին,
Փեշը փռած ցողի թացին,
Ինքը նման վառ արին,
Ասի՝ լալ - մարջան ու լացի։
Ոչ լուր ունեմ, ոչ էլ նամակ,
Ձեռք չի անցնի, դարդ է թամամ,
Ինքը յոսմա, կուրծքը շամամ,
Գյոզալների խան վրացի։
Էլ չեմ խփի սազիս լարին,
Խոսքով գովքդ կանեմ բարի,
Վառեցիր աշուղ Սիայուն,
Թավադի ցեղ, ջան վրացի։