Ահա մօտեցաւ մահուան ժամերս․
Ալ չեմ իմանար բոլոր ցաւերըս․
Կը զատուիմ քեզմէ սիրուն ծաղիկս,
Բայց դադրում չունին իմ խեղճ աչերս։
Ինչպէս 'տի զատուիմ, սաստիկ է սէրս
Բայց օգուտ չունի, Աստուած է Տէրս։
Համբերէ քիչ մը ո՜վ մահ սոսկալի,
Զիս մի մեղքենար սիրտն իմ ցաւալի
Համբերէ քիչ մը որ սէրըս առնեմ․
Եւ այնուհետեւ հանգիստ քուն ընեմ։
Ինչպէս 'տի զատուիմ, սաստիկ է սէրս
Բայց օգուտ չունի, Աստուած է Տէրս։
Երբ կը մտածեմ, մէկ երկու ժամէն
Հողեր ու որդեր զիս պիտի ծածկեն,
Ամեն կողմերըս ծակեն ծակծկեն,
Իմ մատղաշ մարմինս մատաղ 'տի անեն։
Ինչպէս 'տի զատուիմ, սաստիկ է սէրս
Բայց օգուտ չունի, Աստուած է Տէրս։
Ցուրտ գերեզմանին երբոր մօտենաս,
Չըլլայ որ երբեք սարսուռ մը զգաս․
Քաղցր ժպիտով մը երբ անունըս տաս,
Անշուշտ այն ատեն զիս պիտի խղճաս
Կը զատուիմ քեզնէ սիրուն ծաղիկս,
Բայց դադրում չունին իմ խեղճ աչերս։
Աղբյուրներ: Ընդարձակ գրպանի երգարան (Հրատարակութիւն Պէրպէրեան գրատան - Բոստոն 1919)