Այսուհետև, ո՛վ սևերես,
Կուզես արի, կուզես մի՛ գալ,
Էլ ինձ համար կարևոր չես,
Կուզես արի, կուզես մի գալ։
Ահա ասում եմ հիմիկուց,
Մե՛կ է խոսքս այսօր-էգուց,
Սերս սառեց, դարձավ սառուց,
Կուզես արի, կուզես մի գալ:
Մինչև դու հասցրիր աղը.
Արդեն վերջացավ մատաղը,
Լացի փոխվեց իմ ծիծաղը,
Կուզես արի, կուզես մի գալ:
Ինձ չմնաց օր ու արև,
Ստացել եմ չոր ծառի ձև,
Միևնույն է այսուհետև,
Կուզես արի, կուզես մի գալ:
Հոգ չէ էլ Ջիվանու համար,
Սրտիս սերը առավ դադար,
Հո՛ դու, հո՛ մի հասարակ քար,
Կուզես արի, կուզես մի գալ։
1902
Աղբյուրներ: http://www.armenianhouse.org/jivani/qnar/; Ջիվանու քնարը (Հայպետհրատ 1959)