Գիտունը տգետի բանից չի ցավիր,
Խելագարի գործը հաշիվ չի լինիր.
Սիրահարը սիրականից չի ցավիր,
Սիրո ասպարեզը կռիվ չի լինիր։

Գիտության ճրագը հարաժամ վառ է,
Տգիտության վերջը մահ կպատճառե,
Ադամանդը հասկացողին վաճառե,
Տգետներու մոտը պատիվ չի լինիր։

Ամեն մարդ չի կարող լինել բախտավոր,
Թեկուզ լինի ճիշտ գահակալ թագավոր.
Պայազատը բնական է հարկավոր,
Հիմարը կարդալով՝ ազնիվ չի լինիր։

Ջիվան, զուր է ցուցամոլներու ջանքը,
Իրանց օգուտ չի տար զուր գովասանքը,
Մոտն է ձայնը, քայլքը, իր կերպարանքը,
Ագռավը գովվելով՝ արծիվ չի լինիր:

1870

* Թուրքական պոեզիայում բանաստեղծական տան տեսակ։