Աքլոր եղբայր, ձանձրացուցիր դու մեզի,
Անտեղի, ամեն օր միշտ ճվալով սուր.
Հիմա ժամացույց կա, կարոտ չենք քեզի,
Գնա այսուհետև ուրիշ տեղ ձայն տուր:

Վերայիդ գույները շատ այլանդակ են,
Մինչ՝ Նոյից մնացած հին օրինակ են,
Թևիդ բմբուլները մեկ-մեկ նիզակ են,
Ոչ մի թռչուն ունի քեզ նման փետուր։

Է՛հ, շատ անճոռնի է ձայնդ, աքլոր ջան.
Դու չես կարող լինել երգիչ, երգաբան,
Քեզի պետք է մի գեղեցիկ հավարան,
Պատրաստել մինչև ի մահ քեզի կուտ ու ջուր։

Տեսակդ շատ հին է, նման չունիս, ոչ,
Մտել ու ելել ես ամեն մի խոռոչ.
Ոչ մի թռչուն չունի պոչիդ նման պոչ,
Կատարիդ պես կարմիր փունջ հերագանգուր:

Իմացա, ուզում ես, որ լինիս կաքավ,
Քայլերդ կըշինեն քեզի սև ագռավ,
Դու մեր հին աքլորն ես, թե վատ, թեկուզ լավ.
Պահել պետք է քեզի, տալ հին կերակուր։

Սանտր ունիս գւխիդ վերա ահագին,
Հովնան մարգարեի հնացած դելփին,
Ջիվանս քաջ գիտե, դու ես հավածին,
Երբեմն էլ կլինիս հավագող ուրուր։