Յայլի ճամփին մի սիրունիկ հարս տեսա,
Մեջքին շարան-շարան չորս հյուս վարս տեսա,
Գլխին վարդ էր դրել, փուշին խաս տեսա,
Տեսքով առաքինի, մտքով պարզ տեսա։
Ասի՛, ո՞ւմ- սիրունն ես, յարաբ ո՞ւմ յարն ես,
Որ ջահելի սերն է քաշել քեզ սարն էս,
Չլինի թե քո սիրով դու նրան այրես,
Մի հրեղեն փերի, մի թառլան տեսա։
Ես մոտեցա, նա խոր նայեց աչքերիս,
Նոր շորերով զարդարվել էր իմ փերիս,
Ինձ էր փնտրում, կարոտել էր երգերիս,
Իմ անուշիկ յարին լուսեղեն տեսա։