Ցարդ Մայր-Հայրենիք անապատ անշէն՝
Զուրկ իրեններէն կուրացաւ լալէն․
Հազարաւորներ տեսաւ իր չորս դին
Չարաչար մեռած ծերն ու մանկտին։
	Ո՜հ, դարձեալ երգենք աշխոյժ խնդագին,
	Զի անսասան է հայութեան ոգին։

Ամէն տուն, քաղաք երբ կը բարձրանայ,
Հին սովորոյթ է որ զոհ խնդրէ նա․
Այսպէս մերիններն ինկան նահատակ
Նոր Հայաստանի լայն հիմերուն տակ։
	Երգենք ու սարքենք սեղան ցնծութեան,
	Քանի՜օն դիւթիչ՝ այս վըսեմ վայրկեան։

Խորի՛ն յարգանք ձեզ, ո՛վ սուրբ նահատակք,
Օրհնուած մընայ ձեր քաղցր յիշատակ․
Աղօթք սրտաբուղխ յաւէտ ձեզ համար
Ուղղենք Աստուծոյ, դէպ երկնից կամար։
	Երգենք ու կայտռենք զուարթ խնդագին
	Մեր վերածնունդի այս շքեղ տօնին։

Անէ՜ծք բիւ՜ր անէծք այն դահիճներուն
Որ կործանեցին դարաւոր մեր տուն․
Կարծեցին մարել Հայուն արեւիկ,
Բայց ան աւելի շողաց գեղեցիկ։
	Երգենք ու կայտռենք խոր յոյզերով լի,
	Ծափով ողջունենք այս օր ցանկալի։

Չպիտի մարի ազնիւ կեանքն Հայուն
Ան չի կորսուիր անյուշ անանուն․
Մասիսու նման վեհ եւ յաղթապանծ
Հանուր աշխարհի թող շարժէ նախանձ։
	Երգենք ու կայտռենք վերապրած շիրմէն՝
	Պիտի պսակուին մեր իղձերն ամէն։

Տեսէք' կը շողան աստղեր լուսավառ,
Մեր կեանքն է ուրախ, շէն՝ մեր տուն իսպառ։
Թող ցնծան գունդ գունդ Հայեր տառապած,
Զի «Բաւ են չարիք» կը գոչէ Աստուած։
	Երգենք ու կայտռենք մինչեւ յաւիտեան,
	Վեր բռնած ծալ ծալ մեր դրօշ փրկութեան։