Ո՞վ ես որ գաս առանձին,
Ձեռքըդ կուրծքիդ խաչապէս,
Ծունըր դըրած ի գետին՝
Լըռիկ առ ո՞ բողոքես։
Անբիծ ճակատդ է կնճռոտ,
Յօնքերդ ի ծուփ ալեկոծ․
Կոյս, սիրտդ ինչի՞ է կարօտ,
Որ հըրաշունչ հանէ բոց։
Երթալ կ'ուզես, կը յուզուիս,
Արդեօք սիրո՞վը մարդու․
Կամ սուրբ սիրովն կրօնի,
Որ Աստուածն է սըրտերու։
Ես հայ աղջիկ եմ զինուոր՝
Տըղմուտի մէջ մըկրտուած․
Պատմուճաններս են բոսոր,
Զէնքերըս խաչն է յաղթապանծ։
Զինուոր կ'երթամ Հայաստան,
Օրօրոցիս օրօրով․
Զինուոր կ'երթամ Հայաստան,
Իմ հայրենեաց կարօտով։
Աղբյուրներ: Ընդարձակ գրպանի երգարան (Հրատարակութիւն Պէրպէրեան գրատան - Բոստոն 1919)