Որքան պիտի քաշեմ ցավերն այս դառն,
Ծով դարդերից հալս խիստ անհույս եղավ,
Հարվածեցին անձիս դաշույն ու դանակ,
Հողիս տանջելու մի ասպարեզ եղավ։
Բորբոքվեց սիրտս, բազմացան ցավերս,
Մըսր, Բաղդատ հասան արդար դավերս,
Սև ծովն ալեկոծվեց, տարավ նավերս,
Խորտակվեց իմ ղեկը, շատ վատ բան եղավ։
Առնեմ գլուխս՝ կորչեմ ծայրեծայր,
Օրերս սև անցան, եղա անդադար,
Կանչում եմ, տեր աստված՝ ցավերիս մի ճար,
Սուխանուս մտքերը ցիր ու ցան եղան։