Լուսնակը սարի տակին,
Յա՛ր, յա՛ր.
Յա՛ր, նա նա՛յ, նա՜յ, նա՜յ, նա՜յ,
Նա՛յ, նա նա՜յ, նա՜յ, նա՜յ, նա՜յ.
Մամուռը քարի տակին.
Յա՜ր.
Յա՛ր, նա նա՛յ, նա՛յ, նա՛յ, նա՛յ։
Նա՛յ, նա նա՜յ, նա՜յ, նա՜յ, նա՜յ.
Ես իմ յարին կարոտ եմ,
Յա՛ր, յա՛ր.
Յա՛ր, նա նա՛յ, նա՜յ, նա՜յ, նա՜յ,
Նա՛յ, նա նա՜յ, նա՜յ, նա՜յ, նա՜յ.
Քան վարդ ու մանուշակին։
Յա՜ր.
Յա՛ր, նա նա՛յ, նա՛յ, նա՛յ, նա՛յ։
Նա՛յ, նա նա՜յ, նա՜յ, նա՜յ, նա՜յ.
Աչքս գցել եմ սարին,
Ոտքս տվել լեռ քարին.
Երթա ու էլ ետ չգա
Քեզ զինվոր գրած տարին։
Կանգնեմ քարին ու սարին,
Գիր գրեմ դարիբ յարին.
Արցունքով գրեմ, կանչեմ,—
Աղու կտրի ʾսենց տարին։