Աշխարհն է քեզ օրինակ, դու ևս վարվի՛ր նույն գունակ,
Եթե ներհակ ընթանաս, միշտ ապաբաղդ կու մնաս։
Դառն է աղքատաց լեզուն, հիմար հարուստն է գիտուն․
Փոխվել ա կերպն աշխարհի, դու ևս նրան խոնարհի։
Մեկն՝ վատ, մեկն՝ գոված, մեկն՝ կուշտ, մեկն՝ սոված,
Կամի՞ս լինել տրամաբան, ահա՛ քեզ հակասական։
Աշխարհն է մեկ ետնահայր, ժամանակն՝ անգութ մայր,
Թե չի՛ վարվիս ըստ կամաց, չեն տալ քեզ ուտելու հաց։
Սեյա՛դ, էնտուր չունիս հաց, որ չե՛ս վարվում ըստ կամաց,
Եթե միշտ այդպես լինիս, իմացի՛ր՝ կու փոշմանիս։