Ամբոխի սուտ փայփայանքը,
Երես սևացնող մոծիր է.
Նրա տված գովասանքը,
Սառուցի վրայի գիր է։

Փսիաթը նուրբ կտավ է,
Վայրենի մարդկանց հալավ է,
Էշը նժույգ ձիուց լավ է,
Քանի որ իշու երկիր է։

Փայլողը հոմանի կինն է,
Ավազակը ամուսինն է,
Դարը լիրբ անամոթինն է,
Խեղճ մարդը հող ու մոխիր է։

Վաղանցուկ փառքը խաբեբա,
Շատի գլխին խաղ կըխաղա.
Արքան կուզե մեծ օգուտ տա,
Հռեսը վերջը գզիր է։

Ճաշակով մարդ ո՞ւր ամեն տեղ,
Որ ջոկե անհամ ու համեղ.
Երեխան կսիրե պղպեղ,
Քանի որ գույնը կարմիր է։